Trans Dolomiti

Brixen-St. Vigil

49 km en 1.640 hoogtemeters

De start van deze TransAlp is in het mooie stadje Brixen aan de westkant van de Dolomieten. Vanaf het kerkplein midden in het historische centrum van Brixen gaat het vanaf de start gelijk de beloofde Dolomieten in. In deze variant hebben we voor een nieuwe route naar St. Vigil gekozen.

Vanuit het hotel rijden we de eerste kilometers van deze TransAlp naar beneden richting het oude centrum van Brixen. Deze 200 hoogtemeters rollen zo aan het begin heerlijk onder de wielen weg, maar over 7 dagen zijn we weer terug in Brixen en mag je als allerlaatste toetje deze 200 hoogtemeters ook weer omhoog trappen. Nu je zo heerlijk naar beneden zoeft lijkt dat zeker nog erg ver weg, maar voordat je het weet zijn de 7 dagen voorbij en mag je als allerlaatste nog 1 keer alle spiervezels laten kraken om boven te komen.
We verlaten het oude centrum van Brixen en steken al vrij snel de Eisack over en rijden in zuidelijke richting de Dolomieten tegemoet. Net voor het verlaten van de stad hebben we de keuze of we het eerste deel naar Plose over asfalt rijden of juist gelijk de spieren maximaal op spanning willen zetten door een vrij pittige onverharde klim naar het Talstation van Plose te volgen. Ben je een trail-addict en zie je het als een uitdaging om over een kleine 5 kilometer 522 hoogtemeters omhoog te boksen dan is dit zeker een uitdaging zo aan het begin van deze dag. Voor degene die het liever wat rustiger aan willen doen en niet gelijk rook uit de broekspijpen willen, dan is de geasfalteerde weg van 7 kilometer met 497 hoogtemeters naar Plose toch een alternatief.

In Plose besparen we ons gelijk 950 echte oninteressante hoogtemeters door het bos door hier met de Plosebahn naar het bergstation van Plose te gaan. Deze skilift brengt ons binnen 10 minuten naar dit grote skigebied net boven Brixen, zodat we gelijk op hoogte over mooie en afwisselde trails en bospaden richting het Würzjoch kunnen rijden. De route naar Würzjoch is een prachtige panoramarit over de Propin- en Molserwiesen, met uitzichten over de Geislerspitzen aan de ene kant en de indrukwekkende Peitlerkofel aan de andere kant. Na dik 10 kilometer trailplezier vervolgen we over asfalt de weg naar het Würzjoch op 1.992 meter hoogte en nemen we vanaf hier een snelle afdaling over een gravelpad welke in de winter dienstdoet als rodelbaan. Na een kleine twee kilometer afdaling is het gelijk weer over met de pret en moeten we flink aan de bak. Een meer dan lastige klim brengt ons naar de Maurerberghütte voor de lunch. Ook hier onderweg weer overweldigende uitzichten over de voor en achter ons liggende bergmassieven van de Kronplatz en Peitlerkofel.

Na een verdiende lunch Maurerberghütte worden we gelijk getrakteerd op een schitterende technische trail, die vanaf hier tot aan het Lüsener Joch naar beneden loopt. Na dit Joch volgt nog een korte beklimming richting Col de la Vedla en volgen we vanaf Fodares de Direttissima, een super technische trail die, bijna haaks op de berg, rechtstreeks naar het dorpje Welschellen loopt. Voor de wat minder begaafde fietsers is er een goed alternatief waarmee je over brede gravelpaden, via Bosch da Rina, ook in Welschellen terecht komt.
Vanaf Welschellen gaat het met grote snelheid over relatieve brede en makkelijke gravelpaden bergaf naar Zwischenwasser om zo uiteindelijk aan te komen in St. Vigil, het eindstation van deze dag.
St. Vigil is een idyllisch dorpje aan de noordkant van de Dolomieten en is beroemd als startplek van de schitterende toeren door het Fanes- en Sennesgebied. Beide gebieden zullen later in deze TransAlp Dolomiti zeker nog aangedaan worden.

St. Vigil-Arabba

42 km en 2.315 hoogtemeters

Na een relatieve makkelijke eerste dag ligt er vandaag een redelijk zware etappe op ons te wachten. We laten het mooie Fanes- en Sennesgebergte nog even letterlijk links liggen en we fietsen na de oversteek over het Ritjoch naar het skigebied Alta Badia in het Gadertal om zo via de Passo Campolongo in het skidorpje Arabba terecht te komen. Onderweg wachten ons wederom de meest mooie vergezichten over de Dolomieten, eenzame dalen en gezellige Almhutten. De trails over de Armentarawiesen, stijf onder de machtige rotswanden van de Kreuzkofel tot onder het dorpje St. Kassian, horen zeker bij de mooiste trails in dit deel van de Dolomieten.

Vanuit het oude centrum van St. Vigil rijden we eerst over een smalle geasfalteerde weg bergop naar het gehuchtje Ju. Onderweg is goed te zien dat hier in de winter ook wel het één en ander te beleven valt. Skiliften, pistes en speciale skipassages over de weg zorgen ervoor dat de wintersporter met gemak vanuit Arabba, over Alta Badia, zo naar St. Vigil kan skiën. Vanuit St. Vigil volg je dan de verbinding met het grote wintersportgebied Kronplatz bij Bruneck.
Na deze eerste klim van een dikke 300 hoogtemeters gaat de verharde weg plotseling over in een gravelpad en moeten we gelijk flink aan de bak met een korte maar heftige beklimming van dik 25% dwars over de skipiste. Vrij snel komen we daarna aan op Joch Ju, waar we linksaf slaan en steeds op en neer over de flanken van de Plan de Corn blijven rijden. Onderweg hebben we steeds mooie vergezichten over de vallei Val di Rudo en komen we na een lange en zware klim aan op het Ritjoch op dik 2.000 meter hoogte net onder de top van de Crusc da Rit. De vergezichten vanaf dit punt zijn zeker een opmaat voor wat er vandaag allemaal nog voor moois gaat komen.

Kreuzkofel

Vanaf het centrum van St. Vigil hebben we tot hier over een afstand van iets meer dan 10 kilometer bijna 750 meter geklommen en dalen we, net onder de top van de Crusc da Rit, af over een breed, steil en rotsachtig pad. Net voor het gehucht Rumestluns stopt na 400 hoogtemeters deze afdaling en vervolgen we onze weg al klimmend, over brede en mooie onderhouden paden, richting Armentarawiesen, een liefelijke Almenlandschap midden tussen de majestueuze rotsformaties van de Kreuzkofel. Halverwege de klim gaat het brede gravelpad over in een mooie trail. Deze trail ligt stijf onder de verticale rotswanden van de Kreuzkofel aan. Sommige onder ons zullen op deze trail een paar hoogtemeters moeten lopen, maar achteraf ben je dat snel vergeten wanneer je met een BIG SMILE over de fietsbare passages fietst. Deze redelijk rotsachtige, maar goed berijdbare, trail loopt spectaculair dicht langs het bijna 800 meter hoge verticale rotsmassief van de Kreuzkofel, terwijl je aan de andere kant mooie vergezichten naar de Marmolade, de hoogste berg in de Dolomieten, hebt. Onderweg passeren we het kerkje Kirchlein bij Rifugio Santa Croce waar we deze dag lunchen en heerlijk kunnen genieten van wederom de meest mooie uitzichten over de Dolomieten.

Alta Badia

Na de lunch beginnen we gelijk met een downhill over een supermooie trail met hier en daar best wel lastige passages. Over het geheel genomen is bijna alles steeds in een flow te rijden, maar de meesten komen waarschijnlijk, na een dikke 500 daalmeters, met klamme handjes in het dal bij het dorpje Costadedoi aan.
Na een korte klim naar St. Kassian moet er een kleine beslissing genomen worden, of we fietsen over brede en goed onderhouden gravelpaden door Val dei Lomberg rechtstreeks omhoog naar Pralongia op 2.139 meter hoogte of we besparen met de stoeltjeslift een kleine 500 hoogtemeters. De lift brengt ons in het laatste geval eerst naar Piz Sorega en fietsen we via Rifugio Bioch weer naar Pralongia. Een keuze die we vrijlaten aan de deelnemers. Boven bij Rifugio Pralongio nemen we een korte middagbreak en ook hier kan weer volop genoten worden van de grandioze uitzichten, alsof je in een groot fotoboek aan het bladeren bent, zo waanzinnig mooi is het hier. Je zit hier midden in het skigebied Alta Badia.

Sella Ronda

Na deze koffiebreak fietsen we over een steil gravelpad naar beneden om zo rechtstreek naar Passo Incisa op 1.949 meter hoogte te fietsen. Deze pas zullen we op de laatste dag van deze TransAlp nogmaals passeren, maar dan vanuit zuidelijk naar noordelijke richting. Vanaf Passo Icisa leidt een droomtrail ons over Almen, bossen en waterpassages "gemüttlich" naar Passo Compolongo, 1 van de vier passen van de Sella Ronda. Vanaf Passo Compolongo is het nog een kleine 300 hoogtemeters over een behoorlijke technische trail naar beneden voordat deze dag voor ons in Arabba eindigt. Eventueel is het mogelijk om vanaf Passo Campolongo over een alternatieve route een smalle asfaltweg naar Arabba te nemen. In de winter verblijven in Arabba graag veel wintersporters vanwege de mooie brede skipistes. Net buiten het centrum van Arabba zijn we vanavond te gast bij Hotel Alpenrose. Dit mooie viersterrenhotel is van alle gemakken voorzien en erg bikersfriendly.

Arabba-Nuvolau

61 km en 2.468 hoogtemeters

Vandaag staat in het eerste deel van deze etappe de beroemde Bindelweg op het programma. Beroemd om de continu aanwezige waanzinnige panorama uitzichten over de Marmolade en zijn beroemde gletsjer. Op bijna elke meter van deze 10 kilometer lange supertrail vind je wel een plek voor een geweldige foto. Het tweede deel van de etappe staat in het teken van de Chivetta, het skigebied boven het meer van Alleghe. Beide delen worden verbonden door een deftige passage tussen de Passo Padon en Passo Rosse.

Aangezien de Bindelweg ook erg geliefd is bij wandelaars en we vandaag aan het einde van deze etappe nog een laatste lift moeten halen, vertrekken we vroeg uit Hotel Alpenrose richting Passo Pordoi, 1 van de hoofdpassen rond het Sellastock.

Firestarter van bijna 700 hoogtemeters

Vanaf hotel Alpenrose steken we de weg over en rijden we gelijk over een gravelpad omhoog richting Ru de Pordou op 1.844 meter hoogte. In de winter komen hier dagelijks duizenden skiërs naar beneden richting Arabba. Net voor de skilift gaan we verder op de geasfalteerde pas richting Passo Pordoi. Na een kleine 150 meter klimmen verlaten we de pas weer en fietsen we over een goed onderhouden gravelpad richting Porta Vescova. Het pad trekt gelijk vanaf het begin megastijl omhoog en zal voor velen een echte killer zijn en het is daarom een geluk dat dit pad er altijd goed onderhouden bij ligt. Na 160 brute klimmeters slaan we af en volgen we een trail die op een hoogte van dik 2.100 meter over de flanken van Col de Cuch richting Passo Pordoi blijft lopen. Een technische trail om van de smullen en die iedereen zal waarderen vanwege de geweldige uitzichten op het Sellastock en de Pordoi. Net voor de top komen we weer op de pas terecht en fietsen we de laatste 100 hoogtemeters weer over asfalt de cappuccino tegemoet op de Passo Pordoi. Met mooi weer is het hierboven altijd een gezellige bedoening met toeristen uit alle windstreken van de wereld. Met een beetje geluk is de dag in Arabba nevelig begonnen en fiets je halverwege de beklimming door de bewolking heen. Dan zit je met een strakblauwe lucht op de top en heb je zicht op de prachtige wolken onder in het dal.

Bindelweg, een pad om nooit meer te vergeten

Vanaf de Passo Pordoi klimmen we gelijk verder over een pittig gravelpad naar Rifugio Frederola op 2.377 meter hoogte. Na het passeren van de bergkam, tussen de Sas de Bece en Col del Cruce bij Rifugio Frederola, begint dan hier de Bindelweg, die grofweg via Rifugio Viel del Pan, Porta Vescovo naar Passo Padon loopt. Deze trail loopt continu tussen de 2.400 en 2.550 meter hoogte, met hier en daar een paar pittige (loop)passages, maar wel altijd weer met een flow. Links liggen bergreuzen als de Col de Cuche, Sas de Crapel, Col de Paussa en de la Forfesc, met toppen van meer dan 2.500 meter. Rechts volgen de betoverende vergezichten over het Fedaiameer en de Marmolade je als een trouwe reisgezel tot aan onze lunchplek bij Rifugio Padon, net onder de gelijknamige Passo. Deze Rifugio ligt op 2.367 meter hoogte en is in ieder geval een schitterend plek om rustig te genieten van een welverdiende lunch. Onderweg naar deze Rifugio passeren we met 2.550 meter ook het hoogste punt van de Bindelweg.

Plezier van de bovenste plank

Na de lunch dalen we over de voor ons liggende skipiste een paar hoogtemeters af. Vrij snel bereiken we een op het oog niet bestaand pad dat we moeten volgen om de Passo Crepe Rosse te bereiken. In het begin is dit "pad" niet echt te befietsen, maar hoe dichter je bij Passo Crepe Rosso komt des te mooier deze trail wordt. Vanaf deze pas op 2.127 meter gaat het over een technisch bospad weer downhill richting Malga del Laste. Vanaf deze Malga is het, steeds breder wordende, gravelpad weer met volle snelheid te nemen.

Kort voor het dorpje Ronch nemen we in het bos een smalle trail dwars door de Almen en fietsen we dicht langs een paar indrukwekkende rotspartijen. In Ronch gaat het weer verder over een bijna niet te vinden trail richting een bospad wat ons naar Saviner di Laste brengt. Dit pad staat na afloop bij menigeen voor altijd in het geheugen gegrift; een pad uit het boekje, een pad wat je hart sneller doet laat kloppen en een brede lach op je gezicht tovert. Alles wat afdalen zo leuk maakt vind je hier terug; altijd in een flow, nooit te zwaar, haarspelbochten met mooie kommen, geen moeilijke drops en geen al te rotsige ondergrond. Plezier van de bovenste plank.

Col Dei Baldi

Na dit mooie intermezzo gaat het kilometerslang vals plat naar beneden en fietsen we langs de boorden van het meer van Alleghe. Lago d´Alleghe is pas in 1771 ontstaan toen een grote steenmassa loskwam van de Monte Piz en daarmee de rivier Cordevole blokkeerde. Tegenwoordig is Alleghe in de zomer en de winter erg geliefd bij Italiaanse toeristen.

In het centrum van Alleghe nemen we in ieder geval de eerste skilift naar het Chivetta gebied, het is pure tijdsverspilling om de komende 460 hoogtemeters over een oninteressante asfaltweg naar Pian di Pezze op 1.445 meter te fietsen. Standaard nemen we in deze TransAlp ook de tweede lift naar Col dei Baldi, aangezien we nog een paar flinke klimhoogtemeters voor de boeg hebben deze middag. Na deze eerste lift kunnen de sterke fietsers eventueel de tweede lift laten schieten en via Facella Alleghe een gravelpad met 461 hoogtemeters naar Col dei Baldi volgen. Col dei Baldi is in de winterdag een groot mierennest met skiërs en snowboarders. Vanaf het bergstation van Col dei Baldi gaat het over mooie brede gravelpaden 200 hoogtemeters naar beneden naar Malga Vescova en na een kleine klim komen we dan terecht in Forcella Pecol om vanaf hier weer met een mooie 'deftige' trail naar het lager gelegen Pescul te fietsen. Onderweg hebben we een machtig uitzicht op de voor ons liggende Monte Pelmo. Deze reus van 3.168 meter behoort tot de meest bekende en hoogste toppen van de Dolomieten en is ook buiten Italië uitgegroeid tot een begrip.

Passou Averau

Vanaf het dorpje Pescul fietsen we eerst een stuk over asfalt naar Selva di Cadore en volgen vanaf dit dorpje een pad binnendoor naar Ru Ronc di Ciava. Het laatste stuk naar Rifugio Fedare loopt weer over het asfalt van de Strada des Passo Giau door de Val dee Codalongia. Vanaf Rifugio Fedare nemen we standaard weer een lift, om zo een lange en steile klim van 386 hoogtemeters over gravelpaden te vermijden. Deze wel heel erg oude lift brengt ons rechtstreeks naar Passo Averau, op iets meer dan 2.380 meter hoogte. Sterke fietsers hebben ook hier weer de mogelijkheid om toch voor de lange klim naar Averau te kiezen. De gelijknamige Rifugio Averau op deze pas is voor ons vandaag echter nog niet het eindstation. We overnachten in de, dik 180 meter hoger gelegen, Rifugio Nuvolau op 2.575 meter. Om hier te komen zal de fiets op de schouder moeten, verstand op 0 en blik op oneindig. Iedereen die samen met MTB Xperience deze hut heeft bezocht zal beamen dat deze klimpartij meer dan de moeite waard is.

Hut Nuvolau op 2.575 meter

Boven op het hoogste punt van de berg Nuvolau bevindt zich de gelijknamige hut met 1 van de mooiste panorama's van de Dolomieten. 360 graden zichtsveld welke je nooit meer zult vergeten; in het noorden de Tofan, in het zuiden de Marmolada en Civetta, in de verte Pale di San Martino en direkt links de Averau. De zonsondergang op deze plek is betoverend mooi en zul je niet snel ergens anders meemaken. Zo eindigt hier op eenzame hoogte een etappe met standaard dik 2.200 hoogtemeters of een kleine 3.000 hoogtemeters voor degene met de sterkste benen.

Wanneer we de deelnemers na afloop van deze TransAlp vragen wat men de mooiste plekken van deze TransAlp vond dan staat deze overnachting samen met de nog te rijden Strada de la Vena steevast in de top 3.

Nuvolau-Fanes

55 km en 2.150 hoogtemeters

Na een heerlijke avond en dito overnachting op 2.575 meter hoogte kunnen we in de ochtendgloren nog volop genieten van de magnifieke uitzichten voordat het straks in gestrekte draf weer naar beneden gaat. What go's up must go down.... Het afscheid van deze geweldige omgeving is maar van korte duur. Morgen zijn we hier weer, maar dan overnachten we in Rifugio Scoiattoli welke net onder Cique Torri ligt. Ook vandaag moeten we met 2.150 klimmeters weer flink aan de bak. Voor de iets mindere sterke rijders is er wel een mogelijkheid om de lange en lastige klim naar Forcola Lerosa te laten liggen en met een short cut 300 hoogtemeters te sparen. Hierover later meer. We beginnen de dag met een superlange afdaling van 1.609 hoogtemeters naar Cortina d’Ampezzo.

Vandaag fietsen we via het mondaine Cortina d' Ampezzo en het Sennesmassief naar het Fanesgebied, waar we 2 dagen geleden vanuit St. Vigil zijn gestart. Ook vandaag ligt er weer een dag vol met mooie indrukken op ons te wachten. De lus door het Sennes- en Fanesgebied hebben we niet zonder reden in deze TransAlp-variant opgenomen. Het Fanes- en Sennesgebergte is een deel van de Dolomieten wat je zeker niet mag missen wanneer je hier bent. Dit Nationale Park wordt niet voor niks in de volksmond de Grand Canyon van de Alpen genoemd. Bij de 4-daagse variant is de Rifugio Fanes tevens de laatste overnachtingsplek. De volgende dag worden deze deelnemers met de bus teruggebracht naar de startlocatie in Brixen.

Lago de Pianozes

Na de eerste afdaling staan we binnen 45 minuten weer op Passo Averau en volgen we een steile afdaling over een schrotterpiste richting Cinque Torri. Het is goed om tijdens deze afdaling te bedenken dat deze route overmorgen weer op het programma staat, klimmend wel te verstaan… Onderweg passeren we Rifugio Scoiattoli, onze overnachtingsplek voor morgen. Kort na Cinque Torri wordt het pad (Ru de Fourange) snel beter en kunnen we voor even met flinke snelheid naar beneden rauzen. Na een paar minuten slaan we rechtsaf en volgen we kort een niet al te breed karrenpad. Net voor Cason di Claudio verlaten we ook dit pad weer en volgen we een trail richting de bosrand. Deze trail volgt in het bos eerst de boorden van de Boa Cinqui Torri, om vervolgens te verdwijnen in het dichte bos van Bosca de Saresin. Net voor de Strada de Falzarego komen we weer op de Ru de Fourange terecht. Deze verharde weg volgen we een paar meter bergopwaarts om vervolgens gelijk weer het bos in te duiken. Dit pad is aanmerkelijk breder en loopt mooi glooiend door het bos tot het plotseling doodloopt voor de Boa Cinque Torri en aan de overkant evenzo vrolijk weer verder loopt. Na een frisse doorwading kunnen we met natte voetjes verder tot we op 1.664 meter hoogte de Strada Giau bereiken. Gisteren hebben we ook al een stuk van deze belangrijke pas gereden om Rifugio Fedare te bereiken. Strada Giau en Strada Falzarego omsluiten de Nuvalau en Averau en hebben beide hun oorsprong in Cortina. Na een paar kilometer afdaling over de Strada Giau begint bij de afslag Pizie de Paru een korte onverharde klim richting Cason del Marcon. Na deze berghut dalen we over mooie snelle gravelpaden door het bos weer verder af, totdat we op een splitsing komen en hier rechtsaf slaan. Na een paar honderd meter bereiken we Lago de Pianozes, waar we bij de gelijknamige Rifugio kunnen genieten van een overheerlijke Cappuccino en op het terras een waanzinnig uitzicht hebben over dit verstilde bergmeertje midden in de bossen. Na deze ochtendbreak gaat het weer verder over snelle gravelpaden richting Cortina. We worden continu getrakteerd op mooie bospaden die bijna tot in Cortina lopen. Geen moeilijke afdalingen, wel veel plezier. Tot in Cortina zijn het meer dan 1.600 hoogtemeters die we, vanaf de start, naar beneden zijn gefietst.

Cortina d' Ampezzo 1956

Cortina is een mondaine wintersportstad die bij velen bekend is vanwege de Olympische spelen die hier in 1956 werden gehouden. Vroeger liep er een smalspoor tussen Cortina en Toblach in het Pustertal. Dit spoor werd in de eerste wereldoorlog door Italiaanse militairen aangelegd om de manschappen aan het Dolomietenfront te voorzien van munitie en materieel. Tijdens de Olympische spelen vervulde deze spoorlijn een belangrijke functie om de vele toeschouwers te kunnen verplaatsen. Door de sterke opkomst van het gemotoriseerde verkeer kon men na de Olympische spelen deze spoorlijn niet meer rendabel krijgen en werd daarom begin jaren ‘60 gesloten. Jarenlang lag het spoor er vervallen en overwoekerd bij tot men besloot om de Ferrovia della Dolomiti op te ruimen en geschikt te maken als Langlaufloipe. Hierdoor ontstond er voor de mountainbikers een geweldig gravelpad richting Toblach. Vanuit het centrum van Cortina volgen we over de flanken van de Monte Cristallo de route van de Ampezzaner Bahn. Het eerste deel is weliswaar verhard, maar net na de stadsgrens begint een superstrak gravelpad naar Toblach. Onderweg is aan de oude en vervallen spoorweggebouwtjes nog duidelijk te zien dat hier vroeger een spoorlijn lag. De voormalige treinstations van Fiames en Ospitale liggen als stille getuigen nog aan het pad en de oude spoorbrug over de Rio Felizon heeft ook zeker zijn beste tijd gehad. Halverwege dit gravelpad fietsen we door een oude spoortunnel die door de verlichting bijna mystiek aandoet. Net na de Ponte Rio Felizon kunnen de iets mindere fietsers de keuze maken om vanaf hier eventueel een kleine short cut te nemen. Sla je hier linksaf, dan fiets je via de zuidwestkant van de Croda d’Ancona rechtstreeks naar Malga da Stua. De officiële route loopt langs de noordoostkant van de Croda d’Ancona en eindigt, met een kleine 300 hoogtemeters extra klimmen, ook bij de Malga da Stua.

Warming-up

Vanaf Ponte Rio Felizon vervolgen we met de officiële route het pad over de voormalige spoorlijn richting Toblach. Onderweg passeren we een aantal mooi gelegen en kristalheldere bergmeertjes die dit gebied rijk is. We zijn vanaf Cortina inmiddels al 12 kilometer lang continu met een kleine 3% stijging aan het klimmen, een mooie warming-up voor wat er dadelijk nog gaat komen.

Knackig

Vlak voor Passo Cimabanche beginnen we door de Val de Gotres met de eerste echte serieuze klim van vandaag. Hier ligt een redelijk onbekend militair schrotterpad uit de eerste wereldoorlog wat richting Forcola Lerosa loopt. Militairen hadden niet zoveel met het inpassen van omwegen en dat is op dit pad deels ook duidelijk te merken. Het eerste deel van het pad loopt hoofdzakelijk recht toe recht aan door het bos en is een echte kuitenbijter. Technisch niet moeilijk maar gewoon ouderwets "knackig" zoals de Oostenrijkers dat zeggen. Pas bovenin wordt het laatste deel weer iets vlakker en de omgeving weer fascinerend mooi, met een aantal 3.000ers om je heen. Rechts ligt de Croda Rossa(Hohe Gaisl), voor de Seekofel en links de Monte Cristallo.

Sennesgebergte en afdalen

De klim eindigt op Forcola Lerosa op 2.022 meter en we beginnen gelijk met een bijzondere downhill over een oude militaire trail, die bij iedereen het hart sneller zal laten kloppen. Een mooiere beloning voor deze lange klim is niet denkbaar. Hier zijn we voor gekomen. Technisch, steil, nooit te moeilijk en met een ongelooflijke funfactor. Deze downhill brengt ons rechtstreeks naar Malga Ra Stua, waar we de middaglunch ingepland hebben. Ook hier weer prachtige vergezichten over het Sennesgebergte en de Seekofel. Na de lunch begint gelijk de tweede lange klim van vandaag, 436 meter aan 1 stuk klimmen naar Rifugio Sennes. Het gravelpad kronkelt door het Sennesgebergte en laat zien waarom dit gebied te boek staat als Nationaal Park. Zo passeren we onderweg het indrukwekkende rotsmassief Crepe de Socrada. Het pad naar Rifugio Sennes is op bepaalde passages behoorlijk steil, maar de omgeving waarin je fietst maak weer veel goed. Boven aangekomen wacht de laatste afdaling van deze dag. Het eerste deel naar Refugio Fodara Vedla is puur genot, met veel snelheid zijn de eerste 200 hoogte meters snel gemaakt. Het tweede deel van deze afdaling naar Rifugio Pederü is echter van geheel andere orde. Dit pad is op zich breed genoeg en niet rotsachtig, maar gaat zo belachelijk steil naar beneden dat de onderarmen het halverwege de afdaling al uitschreeuwen van de verzuring. Het komt voor dat wandelaars rijders op de mountainbike inhalen en eerder beneden zijn. Op een afstand van 2,7 kilometer gaat het 446 meter naar beneden.

Op naar de Faneshutte

Onder aangekomen kunnen we ons opmaken voor de laatste klim van deze dag. Zo vanuit Rifugio Pederü bekeken lijkt de komende klim megasteil. Op sommige plekken is deze klim aan het einde van de dag ook wel een beetje aan de max, maar de omgeving waarin je fietst maakt veel goed. Halverwege de beklimming heb je even de tijd om weer een beetje op adem te komen en de beentjes wat rust te gunnen. Over een dikke kilometer gaat het pad weer lichtelijk naar beneden. De laatste klim die daarop volgt moet je maar gewoon ondergaan.... Het zijn per slot van rekening de laatste hoogtemeters van vandaag.

Eenmaal aangekomen op Rifugio Fanes ben je alle leed van de laatste hoogtemeters snel vergeten. Deze dag was er één om nooit te vergeten!!

Fanes-Cinque Torri

64 km en 1.216 hoogtemeters

We hebben bewust gekozen om deze dag iets rustiger in te delen. De voorgaande drie dagen waren redelijk aan de zware kant en om te voorkomen dat het lichaam de komende dagen in het rood gaat rijden passen we vandaag een redelijk eenvoudige etappe in; 64 kilometer met maar 1.216 hoogtemeters. Daartegenover dalen we deze dag in totaal bijna 3.500 hoogtemeters. We hebben een ronde rond Cortina ingebouwd met drie extra liften. Over een afstand van 26 kilometer hoeven we maar 35 meter omhoog te fietsen, de rest doen we op ons gemak in de lift. Hier krijgen we bijna 1.500 dalende hoogtemeters voor terug!!

Vanaf Rifugio Fanes klimmen we eerst nog een dikke 100 hoogtemeters naar het Limojoch. Voor de meesten is deze klim direct vanaf de start niet echt iets waar ze met verlangen naar uitkijken. De beentjes doen toch best wel wat pijn bij deze eerste kilometer klimmen. Boven aangekomen wacht ons een eerste mooie lange afdaling naar de grote Fanesalm. In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden is dit een kleine en oeroude hut die alleen in de zomer uitgebaat wordt. De afdaling is een genot om te fietsen, lekker snel en niet al te technisch.

Hoogtelijnfietsen

Het tweede deel van deze afdaling is best wel lastig en technisch. Losse stenen van groot naar klein maken je hier het leven zuur. Omdat het pad redelijk recht naar beneden loopt heb je de neiging om op sommige stukken alle remmen los te gooien, geen goed idee….de snelheid is iets wat op dit deel beslist steeds onder controle moet houden. Hoe verder we naar beneden komen hoe beter dit oude militaire pad weer wordt en na 800 hoogtemeters afdaling nemen we in Lagusiei de afslag richting Passo Rossa. Deze technische klim brengt ons naar het schitterende pad Forcelle Posporcora met de mooie uitzichten over Cortina voor, Monte Cristallo links, Tofano rechts en de Croda Rossa achter ons. Dit is een deel waar alleen de fietsers met dynamiet in de benen fietsend boven zullen komen. De rest mag een 150 hoogtemeters gaan Push-biken. Boven aangekomen gaat de route verder over een geweldig militair pad dat steeds tussen de 1.700 en 1.800 meter hoogte de bergkam blijft volgen. Het is zeker de moeite waard om ergens halverwege dit pad even stil te staan en te genieten van het uitzicht wat je hier hebt over de Ferrovia della Dolomiti, de oude spoorlijn van Cortina naar Toblach, waar we gisteren overheen zijn gefietst. Bij de afslag Cianderou steken we een klein stukje terug voor onze koffiebreak van vandaag. Deze Refugio ligt idyllisch aan het kleine verscholen bergmeertje Lago Ghedina.

Cortina ronde

Na de lunch fietsen we door naar Cortina en nemen hier gelijk de grote gondel naar Rifugio Foralia op 2.110 meter hoogte. Onderweg krijg je alvast een voorproefje op de waanzinnige uitzichten waar je straks in de lange afdaling op getrakteerd wordt; waar je ook kijkt overal rotsformaties die zo kenmerkend voor de Dolomieten zijn. Het gravelpad naar Ristorante Rio Gere loopt grote delen over de skipistes en is een genot om te rijden, breed en nooit te zwaar. Bij Passo Tre Croci nemen we de tweede lift die ons naar het bergstation Monte Cristallo brengt. Na onze middaglunch beginnen we hier op een hoogte van 2.230 meter aan de lange afdaling naar Val de Gotres. Het eerste deel van deze down-hill loopt stijf onder de rotsen van Monte Cristallo langs, hier word je je pas bewust hoe massief dit rotsmassief eigenlijk wel niet is. Het tweede deel brengt je over super trails met lange en snelle afdalingen terug op de voormalige Ferrovia della Dolomiti, de oude spoorlijn van Cortina naar Toblach. Gisteren zijn we dit pad omhoog gefietst, nu mogen we genieten van een 12 kilometer lange afdaling naar het centrum van Cortina.

WorldCup Super G

Vanuit het centrum van Cortina gaat de gondel omhoog naar Col de Drusci op 1.772 meter. Vanaf hier een korte afdaling naar Pie Tofana om de volgende lift naar Rifugio Duca d'Aosta te nemen. We zitten nu in het gebied waar in de winter altijd WorldCup Super G-wedstrijden worden georganiseerd. De volgende afdaling naar de Strada Falzorego gaat weer in een hele grote Flow naar beneden, afdalen met een Big Smile.

Cinque Torri.

Na een klein stukje Strada Falzarego gaan we aan de slag met de laatste klim richting Cinque Torri. Tot aan de gelijknamige Rifugio blijven we op de smalle en verlaten asfaltweg fietsen. Als je onderweg goed oplet zul je een deel herkennen van de dag van gisteren. Deze Ru de Fourange loopt kilometerslang met vele serpentines door het bos. Op sommige stukken best pittig, maar altijd goed te doen. Onderweg komen we een paar hele mooie panorama-uitzichten tegen, altijd goed voor mooie fotokiekjes. Vlak voor Rifugio Cinque Torri gaat de asfaltweg over in een gravelpad dat ons rechtstreeks naar onze overnachtingsplek Rifugio Scoiattoli op 2.236 meter hoogte brengt. Een mooie en gezellige hut met nette kamers incl. balkon met uitzicht op Monte Nuvolau en Averau.

Cinque Torri-Arabba

66 km en 1.860 hoogtemeters

Ongeveer 1.000 jaar geleden ontdekte men in de omgeving van dit deel van de Dolomieten koper, lood, zink, een beetje zilver maar vooral ijzererts. De grootste vondsten werden gedaan in de berggroeve Fursil bij Colle Santa Lucia. Vanuit hier vervoerde men de delfstoffen naar verschillende smeltovens in de omgeving, vanwaar de gesmolten metalen verder naar Brixen en Venetië getransporteerd werden. Tegenwoordig is het zoeken naar delfstoffen hier al lang verleden tijd, het enige wat nog rest is het pad waarover de delfstoffen richting de smeltovens werden vervoerd, de Strada de la Vena.

We nemen vandaag afscheid van de mooie panorama uitzichten over de Tofana, Marmolade, Civetta, Nuvolau en Averau en fietsen over de Strada de la Vena weer richting Arabba, waar we van de tweede op de derde dag al eerder overnacht hebben. Vanaf Rifugio Scoiattoli zullen we eerst nog een klein uurtje de fiets naar de 150 meter hoger gelegen Passo Averau moeten duwen. Op zich is het pad wel te fietsen, ware het niet dat de losse ondergrond van deze schrotterpiste het fietsen bijna onmogelijk maakt. Hier je fiets omhoog duwen is nou ook niet echt een straf, onderweg valt meer dan genoeg te genieten van de omgeving. Boven aangekomen begint gelijk de Strada de la Vena; 16 kilometer trail met 1.620 hoogtemeters afdaling van Passo Averau naar het dorpje Selva di Cadora met tussendoor een paar kleine klimmetjes van 100-200 meter. Deze trail is over het geheel genomen goed te berijden, zonder al te lange technische stukken en meestal met snelheid te nemen, een rollercoaster gelijk.

Zuidhelling Monte Averau

Vanaf Rifugio Averau gaat het eerst weer over een gravelpiste 200 meter naar beneden voordat we naar een, op het oog niet bestaand, pad afbuigen. Een oud verweerd bordje herinnert ons eraan dat in 2016 dit deel van de route deel uitmaakte van de beroemde TransAlp wedstrijd die elk jaar wordt gehouden. We vervolgen onze weg op een schitterende rotsachtige trail die steeds op hoogte blijft en onder de zuidzijde van de Averau langs loopt. Hier en daar is zeker wat techniek nodig en is hoogtevrees niet echt iets wat je hier kunt gebruiken. Aan je linkerkant bevindt zich namelijk een, toch best wel steile, helling waar je niet graag met je mountainbike naar beneden zou willen vallen.

Droomtrail door de Almen

Na een kleine twee kilometer nemen we de afslag naar Pre da Pontin richting deel twee van deze afdaling, een liefelijk Almenlandschap met diverse kleine houten hooischuurtjes. Deze droomtrail golft door het betoverende weidelandschap en geeft je het gevoel dat je door een droom aan het zweven bent. Na en tijdje gaat in het bos het pad over in een iets breder gravelpad en kunnen we met steeds meer snelheid door het landschap fietsen zodat alle kleine tussenklimmetjes steeds op snelheid genomen kunnen worden.

Strada de La Vena

Het gravelpad loopt afwisselend door het bos en Almen naar het kleine dorpje Larzonei waar we weer een bijzondere trail nemen. Deze trail loopt glooiend naar beneden met ontelbare kleine kommetjes en drops en geven je het gevoel alsof je in een achtbaan zit. Kort voor het dorpje Colcuc komt er tijdelijk een einde aan dit spektakelstuk en fietsen we via een kleine tussenklim naar Canazei. Hier loopt weer supertrail naar beneden over het laatste deel van de Strada de la Vena. Deze 4 kilometer lange trail is door zijn steenachtige ondergrond op sommige passages een stuk uitdagender dan de trails hiervoor, maar is nooit een "mission impossible". Een mooie afsluiter van de lange afdaling die al vanaf Rifugio Averau duurt.

Monte Fertazza.

Na deze lange afdaling vol met verschillende trails zijn we aangekomen in Colle Santa Lucia, met haar rijke verleden op het gebied van het winnen van delfstoffen in de bergen. Vanaf hier nemen we, grotendeels via een rustige en smalle asfaltweg, de rechtstreekse route naar Pescul. Deze weg gaat eerst 200 hoogtemeters naar beneden en dan weer met dezelfde hoogtemeters omhoog. In Pescul nemen we de lift naar Rifugio Fertazza, onze lunchplek voor vandaag. Vanaf het zonneterras van deze Rifugio hebben we een mooi uitzicht over de voor ons liggende 2.101 meter hoge Monte Fertazza, onze volgende bestemming. Na de lunch hebben we de keuze om nog een lift te nemen en zo nog eens 230 meter klimmen naar Monte Fertazza uit te sparen of om op spierkracht boven te komen. Boven aangekomen wacht ons naast een 1.200 meter lange afdaling ook weer een 360 graden panorama uitzicht over dit deel van de Dolomieten. Na al het genot van dit panorama wacht ons ook nog het genot van een afdaling die je je elke dag zou wensen. Eerst kronkelt deze trail, gemarkeerd met rood/witte houten paaltjes, door de "Almenwiesen" en loopt vervolgens met iets meer flair door het bos. Kort na het, niet meer bewoonde, dorp Fernazza verdwijnen we in de oude holle weg "Strada Vecchia". Deze trail was vroeger bij de bewoners in gebruik om vanaf boven naar Alleghe te kunnen komen. Deze trail is diep uitgesleten en in de loop der jaren voorzien van een dikke laag naalden die als een tapijt het pad bekleden. Na 1.200 hoogtemeters aan 1 stuk komen we letterlijk het centrum van Alleghe binnen rollen.

Serrai di Sottoguda

Om een indruk te kunnen krijgen van het meer van Alleghe is een rondje om het meer natuurlijk de manier. Vanuit het centrum van Alleghe rijden we eerst naar het zuiden richting Masarè om zo driekwart rond het meer van Alleghe te rijden. Op het ene moment zit je hoogalpine en op het andere moment weer heerlijk gemoedelijk midden in de drukte van alledag met mooie uitzichten over dit grote meer. Aan het einde van het meer van Alleghe volgen we een tijdje het riviertje Cordevole stroomopwaarts totdat we het dorpje Sottoguda bereiken. Hier begint de spectaculaire Canyon Serrai di Sottoguda. Meer dan 150 meter loodrecht naar boven lopende rotswanden met in het midden een smalle asfaltweg die alleen voor fietsers en wandelaars toegankelijk is. Aan het einde van deze Canyon komen we in Malga Ciapela terecht.

Finish in zicht

Vanaf Malga Ciapela fietsen we aan de voet van de Marmolada naar de laatste lift van vandaag. Omhoog fietsen naar Malga Padon op 2.367 meter is een optie, maar niet iedereen zal deze lange en meer dan lastige klim waarderen op deze zesde dag. Het eerste deel naar Rifugio Fedaia is over het asfalt nog redelijk te doen. Na de Rifugio loopt het pad 314 meter megasteil omhoog en is door de losse ondergrond niet overal fietsbaar. Boven nemen we op het mooi gelegen zonneterras van Rifugio Padon nog een laatste pauze om te kunnen genieten van dit grandioze uitzicht over de Marmolda en het turkoise oplichtende Fedaiameer. Ons rest vandaag nog 1 lange afdaling richting Arabba. De eerste 300 meter zullen voor de meesten te steil om te fietsen zijn, zodat de eerste daal hoogtemeters met de fiets aan de hand zullen moeten worden gelopen. Via gravelpaden, trails en een smal betonpad komen we weer terecht op de Strada Pardoi. Hierna gaat het over een mooie laatste trail weer richting Arabba. Hier eindigt deze laatste lange afdaling van vandaag, 1.094 meter aan 1 stuk. Nu rest ons nog een paar laatste kilometer over asfalt naar Livinallongo, wat net buiten Arabba ligt. We overnachten vanavond in Hotel El Forte, een bijzonder hotel met een nog bijzondere ober.

Voor de 6-daagse variant is dit de laatste overnachtingsplek en worden de deelnemers morgen met de bus teruggebracht naar de startlocatie in Brixen.

Arabba-Brixen

79 km en 1.453 hoogtemeters

Na 6 dagen intensief fietsen is dan vandaag de laatste dag van deze TransAlp aangebroken. We hebben de afgelopen dagen een groot deel van de prachtige Dolomieten doorkruist en daarbij vele mooie trails en paden aan elkaar gekoppeld. De laatste dag lijkt qua kilometers een deftige etappe te worden maar schijn bedriegt. In deze etappe van 79 kilometers zitten maar liefst 3.251 hoogtemeters aan afdaling en maar een schamele 1.453 meter klimmen. Deze klimkilometers zijn in vergelijking met wat we al gehad hebben niet de moeilijkste. Sterker nog ze happen weg als koek bij de koffie.

Vandaag staat de etappe in het teken van twee mooie gebieden; de Val Badia en de Seiser Alm. De Seiser Alm is een hoogplateau op 1.600 en 1.700 meter met mooie uitzichten op de Langkofel en Schlern. Dit hoogplateau van 57 km2 was vroeger grotendeels bedekt met bossen, maar is in het verleden door de boeren omgevormd tot het grootste Hochalm van Europa. De route over deze Hochalm is wat uitzicht betreft een waardige afsluiter van deze TransAlp.

Passo Incisa

De dag begint vanaf Arabba ontspannen met een lange klim over de asfaltweg naar het dorpje Cherz, om zo over een breed gravelpad richting Passo Incisa te fietsen. Passo Incisa ligt tussen Col la Viza en Pralongia in en de weg ernaar toe trakteert ons weer op geweldige uitzichten op onder andere de Campolongo. Aan het einde van de tweede dag zijn we hier ook geweest. Toen leidde een afdaling van de Pralongia ons naar Passo Incisa. Net voor we de afdaling inzetten kruisen we de route van de tweede dag. De afdaling richting de Negerhütte en Corvara is technisch niet moeilijk en steeds met volle snelheid te nemen.

Grödnerjoch

In Corvara zien we het Grödnerjoch al tussen het Sellastock en het Puezmassief in liggen. Het eerste deel van deze klim loopt, tot aan het Talstation van Colvosco, voornamelijk over gravel- en bospaden. We nemen in Colvosco de lift omhoog naar het Grödnerjoch, aangezien de rest van deze beklimming over een zeer druk bereden asfaltweg loopt. Vanaf het Bergstation Colvosco loopt een mooie breed gravelpad rechtstreeks naar het Grödnerjoch. We kiezen hier weer voor een mooie lange trailafdaling naar Wolkenstein, met halverwege een tweetal, toch best wel, technische stukken. In het centrum van Wolkenstein stoppen we vandaag voor onze lunch.

SeiserAlm

Vanaf Wolkenstein komen we terecht in St. Christina waar voor ons het laatste deel van deze TransAlp over de de SeiserAlm begint. In St. Christina nemen we de laatste lift van deze TransAlp naar Monte Pana zodat we 200 nutteloze klimhoogtemeters over een asfaltweg onder ons door kunnen laten glijden. Vanaf hier begint een kilometerslange pleziertocht over de SeiserAlm. De licht glooiende gravelpaden slingeren heerlijk door de weidse en uitgestrekte Almwiesen die dit gebied zo kenmerken. Mooie uitzichten over de Langkofel, Plattkofel en Schlern maken het beeld compleet en doen je beseffen dat je met de laatste kilometers van deze mooie TransAlp bezig bent.

De laatste loodjes.

Het laatste stuk gaat via het wintersportcentrum Compatsch eerst over een klein stukje asfalt om vervolgens met een lange trailafdaling via Brembach en Waidbruck weer in het Eisacktal terecht te komen. Na Waidbruck is het nog een kleine 20 kilometer over het fietspad naar Brixen waar we 7 dagen geleden gestart zijn met deze TransAlp Dolomiti. De finish midden in het oude centrum van Brixen is een mooie beloning en waardige afsluiting van deze TransAlp Dolomiti!!