TransAlp Tirol

Pfronten-Pfronten

59 km en 1.424 hoogtemeters

Als startplek voor deze TransAlp hebben we het mooie zuid Duitse stadje Pfronten uitgekozen. Pfronten ligt midden in de Allgäuer Alpen en in het uiterste noordwesten van Tirol. Voor de eerste twee overnachtingen hebben we gekozen voor gaststätte der Oberer Wirt. Deze gaststätte uit 1600 wordt met veel ziel en zaligheid gerund door Petra en Rainer Ultsch. In vroegere jaren was Petra een verdienstelijke mountainbikster en waren haar dagetappes van 200 kilometer door de bergen eerder regel dan een uitzondering. Haar man Rainer zwaait tegenwoordig de scepter in de keuken en weet elke avond weer een verrassende creatie op tafel te toveren. Omdat deze gaststätte één en al gastvrijheid uitademt hebben we er dan ook bewust voor gekozen om met de eerste etappe een grote ronde om Pfronten te maken zodat we in de avond weer bij der Oberer Wirt aan tafel kunnen schuiven en daarna weer ons eigen bedje kunnen opzoeken.

We beginnen op de zondag de 6-daagse variant van deze TransAlp met een grote ronde om Pfronten heen zodat we een dag lang van het Tannheimer Tal en de omliggende beklimmingen kunnen blijven genieten. De 5-daagse variant start dan op maandag en verloopt dan gelijk met de dagetappes van de 6-daagse.

Schiebestrecke

Na het verlaten van het historische centrum van Pfronten volgen we stroomopwaarts een breed gravelpad langs het riviertje de Vils. Na de eerste paar vlakke kilometers buigen we scherp naar links af en rijden we over een redelijk steil pad door het Klöcknerwald richting Himmelreich op een hoogte van 1.191 meter. Himmelreich is een joch dat tussen de toppen van de Kienberg(1.535 mtr) en de Westerkienberg(1.488 mtr) ligt. Al is het hoogteverschil hier maar 305 meter, deze vroege klim voelt zwaar aan en is een echte kuitenbijter zo in het begin van deze eerste etappe. Boven aangekomen wacht ons een steile en pittige technische afdaling van een kleine 500 hoogtemeters richting het Engetal. De waarschuwing "Schiebestrecke" moet niet al te letterlijk genomen worden en is meer een wake-up call dat deze downhill, door de vele losse stenen en watergeulen, meer dan lastig is.

Oud smokkelpad

Na een kleine 9 kilometer klimmen en afdalen komen we aan in het Engetal ter hoogte van Fallmühle. Het is nu zeker geen straf om een paar kilometer lang deze geasfalteerde weg te moeten volgen. Net voor de grens met Oostenrijk nemen we een mooi bospad omhoog richting de noordflank van de Mittelberg. Eigenlijk staat deze berg vandaag steeds centraal, de hele ronde van deze dagetappe loopt globaal gezien om deze berg heen. Later beklimmen we deze berg nogmaals maar dan aan de zuidzijde, richting Lohmoos. Het bospad wat we nu volgen is een oud smokkelpad, van ruim 5 kilometer en 188 hoogtemeters, uit de tijd dat er nog fysieke grenzen tussen Duitsland en Oostenrijk waren.

Het bospad komt na een tijdje weer uit in het Engetal en volgen we dezelfde asfaltweg richting Lumberg. Met mooie uitzichten over de Tannheimer bergen fietsen we naar onze eerste break van vandaag, Hotel Bergblick.

We nemen een korte pauze op het zonneterras van 4-sterren Hotel Bergblick. Dit hotel, aan de voet van de Aggenstein, is een paar jaar geleden helemaal gerenoveerd en een echte aanrader voor vakantiegangers in dit gebied. De geschiedenis van dit hotel gaat helemaal terug tot het jaar 1624. In de Middeleeuwen werd deze plek al door veel handelsreizigers uit het zuiden en het noorden gebruikt als pleisterplaats. Tegenwoordig weet men hier precies waar een mountainbiker behoefte aan heeft. Onder het genot van een heerlijke cappuccino en een stuk onvervalste Bayerische Kuchen kun je genieten van een waanzinnige uitzicht over de Tannheimer bergen, een omgeving waar je later graag nog eens aan terug denkt.

Lohmoos

We vervolgen onze weg wisselend over kleine asfaltwegen en gravelpaden richting het dorpje Berg op 1.134 meter. Hier begint voor ons vandaag de laatste serieuze klim naar 1.474 meter. Deze 340 hoogtemeters over gravelpaden lopen "knakkig" naar boven en bij de meesten zullen de bovenbenen lekker gaan branden. Boven aangekomen hebben we op Lohmoos een schitterend uitzicht over het Tannheimer Tal. De uitzichten over de voor ons liggende 1.800 en 1.900 meter hoge toppen van de Neunerköpfle, Schnurschroven en Rohrenspitzen zijn magistraal en het is zeker de moeite waard om hier een tijdje te blijven genieten.

Tannheim

Na deze beklimming volgt over Zöblen een mooie lange afdaling richting het Oostenrijkse dorpje Tannheim. In Tannheim stoppen we in het centrum voor de middaglunch. Na de lunch maken we nog een kleine ronde om Tannheim en vervolgen we, wederom via Zöblen, onze weg weer terug naar het noorden. Onderweg zul je met verbazing zien hoe de boeren het hier voor elkaar krijgen om op deze mega steile Almen hun werk te doen. Over smalle paden fietsen we door kleine dorpjes als Fricken, Wies, Kappl en Steig. Zoals je aan hoogteprofiel kunt zien rijden we vanaf Zöblen hoofdzakelijk naar beneden richting de Duitse grens nabij het kleine gehucht Schranzschrofen. Het laatste deel van de route van vandaag loopt steeds parallel met het riviertje de Vils weer terug richting Pfronten.

De avond en nacht brengen we weer door in gaststätte der Oberer Wirt en kunnen we tijdens het diner en ontbijt weer genieten van de kookkunsten van Rainer. Het leven is hier zo slecht nog niet...

Pfronten-Lermoos

71 km en 1.683 hoogtemeters

Na een relatieve makkelijke eerste dag ligt er vandaag, richting Lermoos, een wat zwaardere etappe op ons te wachten. In deze etappe zit het venijn spreekwoordelijk in de staart. Pas na Reutte wachten er drie beklimmingen op ons, die oplopend steeds zwaarder worden. De afsluitende klim naar de Tuftalm is een lastige en zal bij menige mountainbiker zeker pijnlijke bovenbenen geven. Het uitzicht wat je hierboven ervoor terug krijgt, is echter magistraal en zul je nooit weer vergeten. De meesten zullen waarschijnlijk nog nooit van de Mieminger Kette gehoord hebben, maar na deze etappe zal die voor altijd in je geheugen gegrift staan. Deze etappe is voor 5-daagse variant de start van de komende TransAlp Tirol.

Vanaf Pfronten volgen we eerst langs smalle geasfalteerde wegen en gladde gravelpaden stroomafwaarts het idyllische riviertje Vils. Het eerste deel van deze etappe slingert 23 km lang door het dal richting Reutte. Een paar kilometer na de start in Pfronten passeren we bij Steinach alweer de Oostenrijkse grens, waar we voor de rest van deze etappe ook blijven. Na het dorpje Vils rijden we richting het zuiden om het riviertje de Lech tot aan Reutte te volgen. Deze 23 kilometer zijn zo op de vroege ochtend, met de Vilser- en Tannheimer Gruppe en hun talrijke toppen van boven de 2.000 meter aan onze zijde, een lekkere opwarmer.

Via Claudia

Meer dan 2.000 jaar geleden begon keizer Claudius Augustus met de aanleg van de eerste doorgaande militaire weg van Italië naar het Duitse Augsburg. Deze "Via Claudia Augusta" was 350 mijl(Milia Passum) lang en de aanleg heeft meer dan 15 jaren geduurd. Daarna was deze route meer dan 400 jaar lang de belangrijkste handels- en reisverbinding tussen het noorden en zuiden van de Alpen. Tegenwoordig zijn er van deze oude route weinig originele stukken overgebleven. De Via Claudia Augusta loopt in dit gebied historisch gezien over Reutte, Berwang en Lermoos naar de Fernpass. Een klein deel van deze oude Romeinse route is in dit deel van de TransAlp Tirol opgenomen.

Ruïne Ehrenberg

In Reutte passeren we vele mooie oude beschilderde Tiroler huizen die zo karakteristiek voor Reutte zijn. Bij het verlaten van Reutte zitten we gelijk al op de oude Via Claudia Augusta en gaat de route over brede onverharde paden 140 meter omhoog richting de bergruïne Ehrenberg. In de Middeleeuwen was deze pas een belangrijke handelsweg met aan weerszijden van de pas fort Claudia en burcht Ehrenberg. In Landgasthof Klause nemen we de koffiebreak voor vandaag en kunnen we genieten van de vergane glorie uit een ver verleden tijd.

Bergstausee

Na de koffiebreak blijven we eerst nog een stuk parallel aan de Fernpass rijden om vervolgens na een paar kilometer over een megasteile aanloop het Klausenwald in te duiken. We rijden hier onder het oog van de 2.341 meter hoge Thaneller Gipfel over een verlaten gravelpad richting Wildmoos. Het pad loopt eigenlijk vanaf het begin van het Klausenwald een paar kilometer lang over 1 hoogtelijn door het bos en gaat vervolgens op een dikke 1.000 meter hoogte langs een mooie trail weer naar beneden. Vlak voor het dorpje Rieden, ter hoogte van de Riedener Moossee, trekt het pad weer steil omhoog richting het verstilde bergmeertje Rotlechstausee.

Berwanger Almen

Na de vlakke passage langs deze Stausee gaat het over smalle gravelpaden weer lang en redelijk steil omhoog richting het bergdorpje Rinnen. Ook al is het tot aan Rinnen maar iets meer dan 200 hoogtemeters klimmen, deze klim is toch stiekem een lastige knaap die je onderweg zeker naar adem doet laten snakken. Ook na het dorpje Rinnen blijven we verder klimmen en zoeken we de Berwanger Almen op. Deze klim mag eigenlijk, in vergelijking tot wat we net hebben gehad, geen naam hebben. Het gravelpad tussen Rinnen en Berwang golft heerlijk door dit Almenlandschap heen.

Laatste klim naar het panoramadek van Lermoos

In Berwang is het de hoogste tijd voor het middageten en bezoeken we 1 van de leuke Gaststättes in dit kleine wintersportplaatsje. Na de lunch gaat het over onverharde paden langs het riviertje Talbach verder richting Bichlbach. Vanaf Bichlbach blijven we weer voor even evenwijdig aan de Fernpass richting Lermoos rijden . Na een paar kilometer fietsen openen zich in het dal de geweldige uitzichten over de grootste berg van Duitsland, de Zugspitze(2.962 mtr). Net voor Lermoos rijden we via het Tuftltal over gravelpaden omhoog naar de Tuftalm op 1.493 meter hoogte. Zoals al eerder gezegd is deze derde en laatste lange beklimming van vandaag zeker niet de gemakkelijkste, eerder gemeen lang en steil. Boven aangekomen kun je echter niet anders dan intens genieten van het geweldige uitzicht over het voor je liggende dal met daarachter de Zugspitze en de Miemingerkette. Volgens ons is deze plek 1 van de hoogtepunten van deze TransAlp. De laatste afdaling voor vandaag naar Lermoos is 1 die we op volle snelheid kunnen nemen. Een mooie smalle asfaltweg loopt als een roller coaster door het Schrofenwald naar beneden. We overnachten deze nacht in het mooie authentieke hotel Maierhof in Ehrwald.

Lermoos-Mittenwald

89 km en 1.932 hoogtemeters

Vandaag staat het beroemde Gaistal op het programma. Dit hoogtal is beroemd om de continu aanwezige waanzinnige panorama's, met aan de ene kant het Wettersteinmassief en aan de andere kant de Mieminger Kette. Aan het einde van deze dik 90 kilometer lange etappe ligt er nog een hele bijzondere verassing op ons te wachten. Net voor Mittenwald ligt de Leutascher Gaisterklamm, een kloof met kilometers lange bruggen en vlonders.

Aangezien het Gaistal ook erg geliefd is bij wandelaars vertrekken we vandaag extra vroeg uit Lermoos zodat we waarschijnlijk de meeste drukte achter ons kunnen laten. Het eerste deel van vandaag gaat over vlakke onverharde wegen door het Lermooser Moos. Tegenwoordig is dit dal goed begaanbaar, maar in de tijd dat de Romeinen hier heersten was het Lermooser Moos een onbegaanbaar moerasgebied tussen de bergen Grubigstein(2.233 mtr) en Rauher Kopf(1.898 mtr). Met duizenden boomstammen hebben de Romeinse legionairs destijds een begaanbare weg door dit onherbergzame moerasgebied gemaakt. Met een beetje fantasie kun je door de bijna altijd aanwezige ochtendmist met een beetje fantasie de Romeinen zo weer aan je voorbij zien trekken.

Over een onverharde pad volgen we het rustig kabbelende riviertje de Lussbach tot voorbij Biberwier en nemen net halverwege de rodelbaan de afslag richting het Lärchenwald. Op de flanken van de Rauchkopf klimmen we eerst een kleine 200 hoogtemeters door dit feeërieke bos en dalen dan over een smal bospad weer af richting Ehrwald. In dit geweldige landschap fietsen we aan de voet van de machtige Zügspitze, waar ook de Wannig en Daniel als grote poortwachters het Mieminger massief bewaken.

Aanzichtkaart

Net na het wintersportplaatsje Ehrwald nemen we de Altmühlesteig naar het dalstation van de Ehrwalder Almbahn. Dit pad is ook weer één om nooit meer te vergeten, je hebt net het gevoel dat je door een aanzichtkaart aan het fietsen bent. Vanaf het dalstation van de Ehrwalder Almbahn volgen we een lange, voor het verkeer gesloten, smalle asfaltweg naar het bergstation van de Ehrwalder Almbahn. In dit gebied is het in de winter een groot mierennest met skiërs en snowboarders die allemaal gebruik willen maken van deze toch wel iets beperkte pistes.

Het adembenemende Gaistal

De klim van een kleine 400 meter naar het bergstation zal ons een klein uurtje kosten. Boven aangekomen is het tijd voor een koffiebreak bij de Ehrwalder Alm op 1.496 meter hoogte. Hier hebben we een mooi uitzicht over het Lermooser Moos waar we net vandaan zijn gekomen. Na de koffie moeten we eerst nog een klein stukje onverhard klimmen naar de Igelsee op 1.602 meter voordat het Gaistal in zijn volle glorie zichtbaar wordt. Het Gaistal ligt opgesloten tussen het Wettersteinmassief en de Mieminger Kette. Vanaf de Igelsee loopt 15 kilometer lang een breed en goed onderhouden gravelpad richting Leutasch en heb je steeds het gevoel dat je in een natuurfilm van National Geographic aan het fietsen bent, zo fascinerend mooi is het hier. Naar onze mening hoort dit deel zeker bij de mooiste 3 passages van deze TransAlp.

Wildmoossee

Na de 15 kilometer lange afdaling slaan we aan het einde van de Mieminger Kette rechtsaf het Bichlwald in. Dit onverharde pad gaat vanaf de Leutascher Ache steil omhoog om vervolgens, net na het hoogste punt, over te gaan in een mooi uitdagende singletrail door het bos. Via het Katzenloch in het Ladstatterwald gaat het verder richting de Wildmoossee. Al gaat het hoogteprofiel hier continu op en neer, de omgeving is op en top om van te genieten; dan weer door het bos, dan weer door de open vlaktes met continu het zicht op de ons omringende bergmassieven. Hier zou je dagenlang rond kunnen toeren zonder daar uitgekeken op te raken.

Möserer Höhe

Degene die vandaag 89 kilometer net iets te veel van het goede vinden kunnen vanaf de Wildmoossee rechtdoor fietsen en daarmee deze etappe met iets meer dan 20 kilometer en 528 hoogtemeters inkorten. 300 meter verderop ligt namelijk de Wildmoosalm, waar we de lunch hebben ingepland. Degene die voor de volledige etappe kiezen slaan na de Wildmoossee direct rechts af om zo in een klein uurtje ook op de Wildmoosalm aan te komen. In dit uurtje fietsen we, over voornamelijk onverharde wegen en smalle bospaden, over de Möserer Höhe richting de Simmelberg. Onderweg passeren we weer één van de vele idyllisch bergmeertjes waarna het nog een paar hoogtemeters zijn voordat we de top bereiken. Hierboven op de Geiernest hebben we een mooi uitzicht op het onder ons liggende dorp Seefeld. De volgende afdaling is tot aan de Grünbödele Hütte in een flow naar beneden te rijden. Rest ons nog een stukje asfalt tot aan de afslag naar het Fludertal en een paar kilometer gravelpad later zitten we dan ook bij de Wildmoos Alm aan de lunch.

Leutascher Gaisterklamm

Vanaf de Wildmoosalm gaat het eigenlijk hoofdzakelijk naar beneden en passeren we vlot de dorpjes Weidach en Kirchpältzl. De laatste kilometers langs het Riedbergmassief spreken ook zeker weer tot de verbeelding. Kilometers lang fiets je door het bos langs de rand van dit massief, met mooie vergezichten over het Leutascher dal, naar het oude Tolhuis vlak voor de grens met Duitsland. Hier vind je achter een kleine poort de toegang tot de Leutascher Gaisterklamm. Dit is een oude kloof tussen de bergtoppen Grünkopf en Schartenkopf, waar met grote precisie en vakmanschap kilometers lange bruggen, houten vlonders en stellages in de rotswanden zijn aangebracht. Als je niet weet waar de ingang zit dan fiets je er waarschijnlijk onachtzaam aan voorbij. In de Middeleeuwen werd deze kloof gemeden als de pest omdat men dacht dat deze kloof bestond uit hellewater, geestepoelen en bewoond werd door kabouters, bergtrollen en heksen. Al mag je hier niet fietsen, deze kloof is echt een highlight van deze dag.

Mittenwald

Direct na de kloof eindigt onze dag in het zuidelijkste plaatsje van Duitsland, Mittenwald. Zoals de foto hieronder al laat zien is deze stad buitengewoon mooi en zijn er vele rijkelijk beschilderde huizen te bewonderen. Midden in het centrum van Mittenwald overnachten we in een oud voormalig klooster, hotel Alpenrose.

Mittenwald-Achensee

72 km en 2.190 hoogtemeters

Na een heerlijke avond en overnachting in het schitterende Mittenwald kunnen we ons op gaan maken voor de zwaarste, maar tevens ook de mooiste, etappe van deze TransAlp. Mittenwald ligt aan de poort van het Karwendelgebergte en in de ochtendgloren kunnen we al volop genieten van het uitzichten over de uitdaging die hier vandaag op ons ligt te wachten. Zoals je al aan het hoogteprofiel kunt zien zijn er vandaag drie beklimmingen die de dag bepalen, de Hochalmsattel(1.803 mtr), het Spilissjoch(1.773 mtr) en de Plumsjoch(1.669 mtr).

Vandaag rijden we door het Karwendeltal naar de kleine Ahornboden, de Lalidererwände en de Plumsjoch om zo bij het grootste Oostenrijkse meer, de Achensee, uit te komen. Onderweg wachten een drie hoogalpine overgangen met lange klimmen en een aantal meer dan pittige singletrail afdalingen. Naast deze fysieke uitdagingen is de dag gevuld met mooie indrukken en vergezichten. Deze etappe hebben we niet zonder reden in deze TransAlp variant opgenomen. Het Karwendelgebergte is een deel van Tirol wat je zeker niet mag missen als je hier in de buurt bent. Dit Nationale Park wordt niet voor niks de mini Dolomieten van de Alpen genoemd.

Karwendelhaus als eerste koffiestop

Vanuit het centrum van Mittenwald fietsen we eerst redelijk vlak richting Scharnitz en blijven we steeds over onverharde paden de azuurblauwe Isar volgen. Net voor Scharnitz passeren we bij Porte Claudia weer de Oostenrijkse grens en draaien we zo letterlijk en figuurlijk het Karwendeltal in. De eerste 100 hoogtemeters zijn zo steil dat menige mountainbiker hier zijn fiets al lopend voor zich uit heeft moeten duwen. Boven aangekomen opent zich hier het Karwendeltal in haar volle glorie: ruige rotsmassieven met daaronder groene en verlaten Almen. Juist deze tegenstelling maakt dit gebied zo uitzonderlijk: zo indrukwekkend, krachtig en steil als de rotsen hier zijn, zo zacht en liefelijk zijn de uitgestrekte Almen en zo intens zijn de groene bossen. Het goed onderhouden schrotterpad loopt na de eerste heftige klimpartij kilometers lang mooi glooiend verder langs de rustig kabbelende Karwendelbach. Onderweg passeren we de Larchetalm en zien we de Hochalmsattel als een vesting al voor ons liggen. Vanaf hier gaat het pad steeds steiler, 500 hoogtemeters in 4 kilometer, omhoog totdat we het Karwendelhaus op 1.765 meter hoogte bereiken. Hier stoppen we voor de koffiebreak van vandaag. Al met al hebben we vanaf Mittenwald alweer bijna 1.000 hoogtemeters geklommen en zal een kop koffie met apfelstrüdel er bij het Karwendelhaus zeker in gaan.

Kleiner Ahornboden

We vervolgen na de koffie onze weg over korte maar steenachtige schrotterpad richting de Hochalmsattel op 1.803 meter hoogte. De nu volgende afdaling is van de drie afdalingen van vandaag de makkelijkste. Technisch en redelijk steil, maar nooit te moeilijk, kronkelt dit wandelpad naar beneden. 600 meter aan 1 stuk dalen we over dit smalle rotsachtige pad af richting de kleine Ahornboden. De kleine Ahornboden is een vallei onder de Birkarrspitze met talrijke oude en knoestige Esdoorns(Ahornen) waaraan deze vallei zijn naam te danken heeft. Onderweg komen langzaam de imponerende Lalidererwände tevoorschijn en het is dan ook jammer dat we steeds de volle aandacht nodig hebben voor deze lastige afdaling met de vele serpentine bochten.

Lalidererwände en Falkenhütte

Vlak na de kleine Ahornboden buigen we rechts af het Sauiswald in. De volgende steile en fietstechnisch lastige klim naar de Falkenhütte is er 1 om u tegen te zeggen. Gelukkig maakt onderweg het uitzicht op de verticale rotsen van de Lalidererwände veel goed. Het laatste deel naar de Falkenhütte fietsen we stijf langs de loodrechte wanden van dit massief. Ook dit deel van de route kan zo in de top 3 van de mooiste delen van deze TransAlp. Op de authentieke Falkenhütte is het tijd om te gaan lunchen. Met 1.841 meter is dit de hoogste lunch van deze TransAlp!

800 meter afdaling over naar het Engtal

Na de lunch rijden we eerst weer richting de voet van de Lalidererwände en volgen we vanaf hier een mooie singletrail langs dit massief. Onderweg zien we de komende afdaling, met de vele serpentinebochten, al voor ons liggen. De eerste kilometers van deze lange afdaling zijn vrij technisch, maar hoe verder we in het Laliderertal afdalen hoe sneller we de afdaling kunnen nemen. We fietsen in een rechte lijn tussen de Gamsjochwände en Auwände naar beneden richting het Engtal. Al met al is het vanaf de Falkenhütte tot aan het dal bijna weer 800 meter aan 1 stuk afdalen. Na de lange klim naar de Falkenhütte is een mooiere beloning natuurlijk niet denkbaar. Voor deze afdalingen zijn we gekomen; boven technisch en steil, maar nooit te moeilijk en later steeds op volle snelheid en in een flow te nemen.

De betoverende omgeving van de Groβe Ahornboden

In het Engtal slaan we rechtsaf en fietsen we over vlak terrein naar de Groβe Ahornboden midden in het Laliderer Tal. Net als boven op de Kleine Ahornboden staat deze vallei vol met stokoude Ahornbomen. Sommige van deze Esdorens zijn meer dan 300 jaar oud en maken van deze plek een betoverend landschap. Na een kleine drie kilometer door deze waanzinnige omgeving slaan we halverwege het Laliderer Tal rechtsaf richting de laatste grote uitdaging van vandaag, het Plumsjoch op 1.661 meter hoogte.

Plumsjoch en wat daarna komt

Net na de Hagelhütte slaan we weer linksaf een gravelpad op. De klim naar de Plumssattel op 1.669 meter hoogte is in vergelijking tot de beklimmingen de we vandaag al hebben gehad niet de moeilijkste en zeker niet de steilste. Het pad kronkelt door een vallei, welke tussen de Mondscheinspitze(2.106 mtr) en Sonnjoch(2.457 mtr) ligt ingesloten. Boven ligt op een dikke 1.600 meter hoogte de kleine en gezellige Plumsalm. Al is de klimmerij vanaf hier voor vandaag afgelopen, net na de overgang wacht ons nog wel 1 van de moeilijkste afdaling van deze TransAlp. De 585 meter lange afdaling over het rotsachtig pad naar de Gernalm is zeer steil en onderweg kom je diverse diep uitgesneden haarspeldbochten tegen. De downhill cowboys onder ons zullen dit pad zeker waarderen maar als je iets minder stevig in de schoenen staat is deze afdaling een hele uitdaging. Zeker is dat bij iedereen de onderarmen het halverwege de afdaling al uitschreeuwen van de verzuring. Na deze meer dan lastige afdaling komen we waarschijnlijk met roodgloeiende remmen aan bij de Genneralm, waar we voor vandaag de laatste middagbreak houden. Hier kun je op het terras nog 1 keer genieten van de uitzichten over het Karwendelmassief waar we vandaag doorheen gekomen zijn.

Het grootste bergmeer van Oostenrijk

Na de Genneralm is de rest voor vandaag eigenlijk Spielerei. Over een smalle asfaltweg rijden we richting Pertisau en maken we nog een kleine afsteker richting de Zwölferkopf. Hier hebben we een mooi overzicht op de onder ons liggende Achensee. Rest ons nog een kleine afdaling naar Frühstückshotel Margret in Maurach an der Achensee. Eenmaal aangekomen in dit gastvrije hotel ben je alle leed van al die hoogtemeters van vandaag weer snel vergeten. Weer een dag om lang van na te genieten!!

Maurach-Kufstein

97 km en 2.397 hoogtemeters

De volgende voorlaatste etappe van de TransAlp Tirol doorkruist het Rofangebergte ten oosten van de Achensee. Mooie afwisselende passages met meerdere klimmen en afdalingen door een gebied dat nog niet heel erg bekend is binnen de mountainbikewereld. Na de relatieve extreme etappe door het Karwendelgebergte van gisteren is deze etappe net wat gemakkelijker en overzichtelijker.

Als je kijkt naar de dagafstand en hoogtemeters van vandaag dan zul je waarschijnlijk het gevoel hebben dat deze etappe toch ook weer een lange dag vol met klimmen en afdalingen gaat worden. Op zich is dit ook wel deels het geval alleen hebben we tijdens deze etappe een aantal mogelijkheden om de afstand en hoogtemeters vrij gemakkelijk in te korten en zijn de drie beklimmingen allemaal minder extreem als de dag van gisteren. Halverwege deze etappe ligt het Kaiserhaus, waar we een aantal mogelijkheden hebben om deze etappe in te korten mocht dat wenselijk zijn.

Boulevard langs de Achensee

De eerste 10 kilometer van vandaag lopen over een smalle autovrije weg, direct langs de oevers van de Achensee, naar het noorden. Onderweg worden we getrakteerd op allerlei mooie doorkijkjes over de turqoois oplichtende Achensee en uitzichten over mooie baaien met voor anker liggende zeilboten. Deze weg was vroeger de hoofdweg tussen Maurach en Achenkirch en loopt soms parallel aan de tegenwoordige druk bereden hoofdstraat tussen beide dorpen. Deze weg ligt op sommige plaatsen stijf tegen de uitgehouwen rotsen aan maar loopt ook vaak over mooie landtongen van bijvoorbeeld Schwarzenau en de Seehof Kapelle.

Op naar het Kögljoch

Aan het einde van de Achensee ligt het toeristische dorpje Achenkirch waar we via een mooi breed gravelpad richting het Kögljoch fietsen. Van de drie beklimmingen van vandaag is deze klim van 400 hoogtemeters naar de Köglalm relatief de moeilijkste. Onderweg zijn er mooie uitzichten over de achter ons liggende Achensee en het Karwendelgebergte en het voor ons liggende Rofangebergte. Om vanaf de Köglalm op 1.406 meter hoogte het Kögljoch te kunnen bereiken moeten we de laatste 100 hoogtemeters over een smal wandelpad bedwingen. Van de gehele TransAlp Tirol is dit deel het enige stuk wat we met zekerheid moeten "Pushbiken". Hier naar boven proberen te fietsen is pure energieverspilling en heeft geen enkel nut.

Guffertspitze, er omheen of er voorlangs

Soms staan we met verbazing te kijken naar de logica van de Oostenrijkse wegenbouwers. Tot aan de Köglalm loopt een mooi breed gravelpad om vervolgens dan plotseling over te gaan in een smal niet te berijden wandelpad. Eenmaal boven gekomen op het Kögljoch blijkt aan de andere kant ineens weer vanuit het niets een breed gravelpad verder te lopen.
Over dit gravelpad gaat het vervolgens op volle snelheid door het Schönjochtal richting het kleine verscholen bergdorpje Steinberg. Vanaf Steinberg volgen we een oude schrotterpad naar beneden tot de Köglboden en beginnen we hier met de tweede klim van 500 hoogtemeters van vandaag. Deze klim loopt grotendeels langs de oevers van het bergriviertje Filzmoosbach omhoog en brengt ons naar onze eerste stop voor vandaag, de Gufferthütte op 1.475 meter hoogte. Al vanaf Steinberg ligt aan onze rechterkant steeds de imposante Guffertspitze en hebben we onder het genot van een kop koffie op het zonneterras van deze hut een werelds uitzicht op deze reus van 2.195 meter.

Na de break op de Gufferthütte gaat het eerst behoorlijk steil naar beneden, het Branderberger Achetal in. Na een paar kilometer afdaling buigen we, na een houten brug over de Kaiserklamm, rechtsaf richting het Kaiserhaus. De komende 5 kilometer is een mooie snelle afdaling over een breed en goed onderhouden gravelpad. Bij het Kaiserhaus stoppen we voor de middaglunch. Deze berghut kent een lange historie als centrum van het feodale jachtgebied van de Hertog van Tirol.
We hadden vanaf Steinberg deze hele ronde om de Guffertspitze kunnen besparen door direct vanaf Steinberg ten zuiden van de Guffertspitze te blijven en daarmee rechtstreeks naar het Kaiserhaus te fietsen. Hiermee kunnen we deze dagetappe met 20 kilometer en 560 klimhoogtemeters eventueel inkorten.

Door het Hasatal naar het Schusterjoch en de Buchackeralm

Vanaf het Kaiserhaus beginnen we aan de laatste beklimming van deze lange etappe, richting Thiersee en Kufstein. Het eerste deel loopt door het bos en langs de oevers van de Ellbach niet al te steil omhoog naar de Riedenberger Wiesen. Na een kleine 7 kilometer hebben we in het Hasatal de mogelijkheid om weer een keuze in de route te maken. Rechtdoor richting Ebenwald scheelt maar 6 kilometer maar wel 452 hoogtemeters en dus een uur extra klimmen.
Wanneer de beentjes nog goed zijn en de tijd het toelaat dan is keuze om toch de voorgestelde route door het Hasatal naar het Schusterloch en de Buchackeralm te maken te maken geen moeilijke. Hierboven hebben we namelijk geweldige vergezichten over het immense Inntal.

Laatste loodjes

Na de Buchackeralm is de rest van deze etappe "Spielerei" en kunnen we genieten van een 28 kilometer lange afdaling het Inntal in. Deze afdaling van meer dan 1.170 hoogtemeters loopt over de mooie Dreibrunnenjoch naar Thiersee. In Thiersee volgen we kort de hoofdstraat naar beneden en nemen we vervolgens een onverhard pad naar Lechen en Wirtshaus Wachtl, om zo aan de andere kant van de Thierseer Ache te komen. Deze beek blijven we steeds in noordoostelijke richting volgen en passeren we net voor Kiefersfelden weer de Oostenrijkse/Duitse grens. De laatste kilometers volgen we de Inn naar Kufstein waar we midden in het centrum een schitterend hotel hebben uitgezocht. Hotel Auracher Löchl ligt midden in het historische centrum van Kufstein en is naar onze mening het mooiste hotel van deze hele TransAlp.

Kufstein-Kirchberg

40 km en 1.372 hoogtemeters

Na 5 dagen fietsen door Tirol is de laatste etappe van deze TransAlp door het wintersportgebied Skiwelt een echte afsluiter. Dit gebied is zeker in de winter een populaire bestemming voor vele Nederlanders die hier dan de pistes rond Brixen, Ellmau en Hopfgarten opzoeken. Het verschil in vergelijking met alle voorgaande etappes is gelijk te merken door de vele wandelaars die je hier tegenkomt en de hoge dichtheid aan skiliften die ook in het voorjaar en de zomer gewoon open zijn.

Deze etappe van iets meer dan 40 kilometer en 1.372 hoogtemeters is niet noemenswaardig zwaar of uitdagend, maar wel vol met mooie uitzichten over de Hohe Salve, Wilden Kaiser en de Hahnenkamm bij Kitzbühel. Het aandeel aan geasfalteerde wegen is in deze etappe wel een stuk groter dan in de voorgaande etappes, maar aangezien ze bijna allemaal grotendeels voor het gemotoriseerde verkeer zijn afgesloten is dit na 5 dagen veel onverhard rijden zeker geen straf.

Binnendoor naar Skiwelt im Brixental

Na een heerlijke overnachting en ontbijtbuffet aan de oevers van de Inn rijden we vanochtend eerst over licht glooiende geasfalteerde wegen door dorpjes als Swoich, Aufing, Habring en Bad Häring. Pas na het kleine dorpje Burg gaat het weer redelijk bergop naar het hoogste punt bij de Annakapelle. Deze route binnendoor richting Söll is een doorsteek die maar weinig mensen kennen. Het eerste deel gaat redelijk steil, over een smalle geasfalteerde weg door het bos, omhoog en passeren we over een weidetrail het hoogste punt bij de Juffinger Jöchl. De afdaling naar het centrum van Söll gaat over schrotterpaden en autoluwe smalle asfaltwegen In Söll hebben we onze eerste stop voor vandaag.

Cross-over onder de Hohe Salve langs

Vanuit Söll zie je de 1.829 meter hoge Hohe Salve al als een grote poortwachter voor je liggen. Net na het talstation Söll begint de laatste lange beklimming van deze TransAlp. De Almstrasse naar Hochsöll is 4 kilometer lang en heeft tot aan Salvenmoos een hoogteverschil van dik 400 meter. Dit komt overeen met een continue stijgingspercentage van 10%. Hierboven gaat de weg in het bos over in een breed gravelpad onder de Hohe Salve langs richting Hochbrixen, waar onze middaglunch in de Skiwelthütte is gepland. Al met al hebben we hierboven vanaf Söll alweer een dikke 700 hoogtemeters overwonnen. Normaal gesproken zal deze klim vanuit Söll ons een kleine anderhalf uur kosten.

Laatste afdaling richting de finish

Na de lunch rest ons vandaag alleen nog een lange afdaling van 500 hoogtemeters naar de finish in Kirchberg. Het eerste deel loopt over een snel gravelpad en gaat halverwege over in een nog snellere asfaltweg welke eindigt in Brixen im Thale. De laatste kilometers verlopen easy en soepel door het dal naar Kirchberg, waar we aankomen bij Gasthaus Hennleiten. Met de TransAlp Alta via Carnica en de Super Dolomiti is deze Gasthaus voor ons een vaste plek waar we na de eerste etappe altijd blijven overnachten. Normaal gesproken gaan we vanaf Hennleiten dezelfde dag nog terug naar Pfronten waar de reis 6 dagen geleden begonnen is. In overleg is het ook mogelijk om hier te blijven overnachten en de dag erna terug naar Pfronten te reizen.